En alvast de beste wensen :-)

Jawel,

Na een paar weken van pijn en ellende gaat het weer de goede kant op met de spieren inne rug.  Dankzij het zogenaamde “dry needling” (lees naalden in de rug) en wat stevige massage komen de spieren weer een beetje teplak, maar het zal nog wel ff duren voordat we weer kunnen hardlopen 🙂   En even over dat “dry needling”… het werkt als een trein, eerlijk, maar elke keer als zo’n naald m’n rug ingaat breekt het zweet me uit, dus gaan we in 1 klap over van “dry” naar “wet” needling 🙂

Wat doet ome Frans nou de hele dag ?? Wel, verrekte weinig. Aangezien liggen geen probleem is mag ik graag even uitslapen, daarna wat koffie zetten/drinken met de echtgenote, even de spieren wat plagen, en vooral een hoop lezen/internetten/denken etc…  plat oppe bank met de laptop op de buik… affijn, je kent dat wel.

Wat ook mooi is, dankzij nieuwsgroepen en de Xtreamer valt er ook vanalles te zien op de tv… heb de afgelopen weken diverse series mogen volgen… ice road truckers, ax men, coal, gold rush en swamp loggers, noem het maar op…. Annette wordt er helemaal leip van, maar ze moet er maar wat voor over hebben om zo’n vent als ik de hele dag onder handbereik te hebben…haha….

Grootste tijdvreter de afgelopen weken was echter de ‘horse-timer’.

Enige maanden geleden (juni was het volgens mij) kwam er een niet nader te noemen collega (Ha, Lolke!) vragen of ik wat kon maken om de tijden van paardenraces in de manege bij te houden. Dit zou dan op een groot display getoond moeten worden, zodat alle toeschouwers wat meer afleiding hadden dan alleen koude voeten 🙂

Een normaal iemand zou ervoor bedanken, maar de meeste mensen die me kennen weten dat ik een niet gevaarlijke afwijking heb, dus ja, dat moet te maken zijn. Na dagen ge-Google sprokkel ik wat 7-segment display’s bij mekaar, hele mooie, 10 cm hoog, en prutsen maar.  Na dagen kloten met de software van de Aduino die de hele zaak bestuurd, was het op een gegeven moment zover dat de eerste test kon beginnen. Helaas, vanaf  de 7 segment display’s weinig beeld. Duh. Het ic wat wordt gebruikt om de timing en de aansturing van de display’s te regelen is niet berekend om zulke grote jongens. Terug naar af.  Uiteraard ben je nooit de eerste met dit soort problemen, dus op naar Google met de juiste trefwoorden, en verdomd, knakker in Amerika had hetzelfde, en heeft dit op een mooie manier opgelost door wat extra ic’s en dergelijke toe te passen. Bestellen en solderen maar. Yup, werken !

Project werkt inmiddels, basis idee is uitstekend, maar de randvoorwaarden ( fotocellen) behoeven  nog wat aandacht. Tevens komen er steeds meer eisen bij, wat begon als een simpele timer begint nu meer te lijken op een besturing van de Spaceshuttle, maar het blijft mooi wark, daar gaan we meer van horen !

Man, wat weer een verhaal, maar even wat leuke plaatjes die ik de afgelopen weken mocht ontvangen 🙂

Nog 1:

En om af te sluiten nog een zelfgemaakte screen-shot (pc is van een klant):

Zo zie je maar weer, je kunt nooit genoeg zogenaamde “toolbars’ op je pc hebben….haha…… er blijft nog net genoeg scherm over om een halve Pamela Anderson te zien zullen we maar zeggen 🙂

Het zal wel aan mij liggen, maar zo nu en dan kom je een project tegen, waarvan de meeste mensen zullen zeggen “wat een idioot”, terwijl ik bij mezelf denk “wow, wat geweldig”… heeft vast te maken met de niet gevaarlijke afwijking van me, maar oordeel zometeen zelf maar even.

Onderwerp in kwestie is Joe, een boer in Canada, waarvan een stuk “muur” van zijn kelder, na een hoop regen is ingestort. Nu is Joe een liefhebber van radiografisch bestuurd speelgoed, dus die heeft daar een heel project van gemaakt.  Het laden van de eerste van 51 pagina’s duurt even vanwege alle filmpjes, maar dan heb je ook wat.

Zo’n beetje onderaan staat het verhaal van Joe zelf. Klik HIER voor meer info. Veel leesplezier.

Alle lezers van deze onzin natuurlijk de beste wensen voor het nieuwe jaar, 1 van de voornemens is om dit weblog wat vaker te up-daten 🙂 We zullen zien. Nu naar Joe….